Christy Turlington hiç yaşlanmaz mı?

Christy Turlington 1990ların unutulmaz süpermodelleri içinde zarafeti, her daim şıklığı ve asaleti temsil eder benim için. Son olarak onu son yaptığım Temmuz 2010 Vogue kapakları postunda Vogue İtalya kapağıyla sizlere sunmuştum. Birkaç gün önce bu kapağa eşlik eden editoryale rastladım ve bu harika resimleri de sizlerle paylaşmak istedim.

Ama önce, yukarıdaki resme bakalım. Yoo, Temmuz 2010 Vogue İtalya'dan değil bu kare. Çook daha eskilerde, ta 1987 Nisanında Vogue İngiltere'de yayınlanmış! İngilizcede "serene beauty" tabiri vardır, Christy benim gözümde aynen öyle, dupduru bir güzellik abidesi. Ve şimdi sormanın vaktidir: Christy Turlington hiç yaşlanmaz mı?

Önce Vogue İtalya'nın kapağını hatırlayalım. ""Modern ve klasik" başlığını kullanmışlar, gerçekten hem modern hem de klasik bir kapak olmuş. 60ların 70lerin kabarık saç modeli ve göz makyajıyla Christy Turlington bende bir Sofia Loren, bir Jane Fonda tadı bıraktı, oysa onun tarzını çok  daha leydice bulmuşumdur." diye yazmıştım Vogue kapaklarını incelediğim yazıda. Fotoğrfaçının Steven Meisel olduğunu hatırlatayım ve şimdi Meisel'in objektifinden Christy'nin editoryal sayfalarında nasıl göründüğüne bakalım.

Duvarlarından boyalar dökülen harabe bir odayı arkaplan olarak kullanan bu resimde Christy, sarayda kraliyet fotoğrafçısına poz veren bir prenses asaletinde çıkmış. Siyah elbisesinin fırfırlarla kabaran eteği ince belini iyice vurgulamış. Saçı, makyajı, dirseklerine kadar uzanan transparan eldiveni muhteşem!

Christy'nin bu siyah beyaz fotoğraflarına hayran oldum. Bu ikinci karede arka plan aynı, Christy'nin saç ve makyajı aynı, dizlerine kadar uzanan eldivenleri aynı, sadece elbise farklı. Elbisenin rengini çok merak ettim şimdi!

Soldaki resim, 1960lardaki bir İtalyan veya Fransız filminden çıkmış gibi. Siyah elbise kumaşı ne kadar mat görünüyorsa, Carolina Amato deri eldivenler de o kadar parlak ve de yumuşak görünüyorlar. Sağdaki resimde deri ceket ve etek birlikteliği çok hoş duruyor.

Bir tablo güzelliğindeki bu fotoğrafın keyfini çıkarırken, Christy'nin üstündeki Valentino elbiseyi çözmeye çalışın. Dantelin zarafeti olağanüstü.

Christy'nin üstünde, leopar desenlerine benzer bir deseni olan bir Roberto Cavalli elbise var. Eğer minik bir bulmacayı çözmenin vereceği mütevazı heyecanı yaşamak istiyorsanız, Temmuz 2010 Vogue kapakları incelememe gidiniz ve bu elbisenin yer aldığı kapağı bulunuz:)

Bu editoryalde şimdiye kadar Christy Turlington'u hep zarif, şık ve elegan yüzüyle, bir leydi misali gördük. Belki de bu nedenle, aşağıdaki "vamp" halinin üstümüzde bıraktığı etki çok daha çarpıcı oluyor.

Christy'nin aşağıdaki pozu ne anlatıyor? Davetkar? Pek sayılmaz. Yalnızlıktan korkmayan, kendine yeten birinin davetkar bir tavra ihtiyacı olmaz. Sürpriz? Olabilir... Seksi? Elbette, özellikle de siyah deri eldivenleriyle... Benim aklıma şu düşünce takılıyor: Hiçbir şeye ihtiyacı olmayan bir kadın nasıl mutlu edilir?

Editoryalde siyah beyaz fotoğrafların yanısıra renkli kareler de var, ama renkler 1960ların dergilerini hatırlatır şekilde hafif soluk çıkmışlar.

Temmuz 2010. Steven Meisel. Christy Turlington. Şimdi zamanı 20 yıl geriye alalım. 1991'e dönelim. Steven Meisel. Christy Turlington.

Şimdi sormakta haklı değil miyim, "Christy Turlington hiç yaşlanmaz mı?" diye?! Yine deri eldivenler, yine deri elbise, yine kabarık, topuzlu saçlar, yine Christy. O 1991'de ne kadar alımlı ve güzelse 2010'da da o kadar alımlı ve güzel.

Hala 1991'deyiz, hatırlatayım! Bu son iki karedeki sakinlik ve dinginlik bana engin bir huzur veriyor.